تأثیر حاد تمرینات مقاومتی وامانده ساز و مصرف مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ اینترلوکین-۶

زمینه و هدف: با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات حاد ترکیبات متیل گزانتینی بر پاسخ های التهابی ناشی از فعالیت بدنی، مطالعه ی حاضر به منظور تعیین تأثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ اینترلوکین-6 سرمی مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز انجام شد. روش کار: 30 مرد والیبالیست (میانگین سن 45/1±47/21 سال، درصد چربی 11/3±47/10 درصد و شاخص توده ی بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه تجربی و دوسویه کور به طور تصادفی در سه گروه مکمل (با 6 و 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه دارو (6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. آزمودنی ها 45 دقیقه پس از مکمل دهی در یک قرارداد فعالیت مقاومتی با وزنه (شامل 7 حرکت در 3 نوبت با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص التهابی (اینترلوکین-6 سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل (قبل از فعالیت) و بلافاصله پس از قرارداد تمرینی) اندازه گیری شد. داده های نرمال با آزمون های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد. یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف حاد مقادیر 6 و 9 میلی گرم کافئین در حالت پایه منجر به افزایش معنی دار تغییرات اینترلوکین-6 سرم می شوند (0/05≤p). به علاوه، مصرف هر دو مقادیر 6 و 9 میلی گرم کافئین در تعامل با فعالیت مقاومتی باعث تشدید پاسخ افزایشی شاخص التهابی در مقایسه با گروه دارونما شد (0/05≤p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین در حالت پایه باعث التهاب سطح پایین (افزایش اینترلوکین-6 سرمی) شده و همچنین  توانایی لازم جهت تعدیل پاسخ شاخص التهابی مردان والیبالیست ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز را ندارد.